Zatüre-artık eve, artık eve

Bir hafta süren hafif ateş ve burun akıntısını diş sanarken, bir haftanın sonunda hırıltılı nefes ve sabaha karşı öksürükten uyuyamama baş gösterince 19 Mayıs 2012 cumartesi günü Güven Hastanesi acile gittik. Ve sonrasında 5 gün hastanede yattık. Kuzucum benim, zatüre olmuş, son ciğerinin alt kısmı.. 5 gün boyunca damardan 6 saatte bir antibiyotik aldı. Serum şeklinde verildiğinden 1 saat süren ilaç alma dönemlerinde elini oynatmaması gerekiyordu, takdir edileceği üzere Barış'ın uyanık olduğu öğlen 12'deki serum alma hikayemiz bu hiç ama hiç kolay olmadı...Barış'ı yatakta tutmak o kadar zordu ki..Serum yolu sürekli açık olduğundan onun da çıkartılmasını istiyordu. Daha da dramatik olanı, her uykusu geldiğinde ya da istediği gibi koşamadığı zamanlarda "artık eve" diye ağlıyordu. Anneanne, babaanne geldiğinde de ya da dayı, hala "artık eve" diye onların elinden tutup çekiştiriyordu. Çocuk katında yer olmadığından büyüklerin yattığı katta kaldık ve sürekli koridorlarda koşturdu, ben de peşinden.. Allahtan o kadar kötü durumda değildi de koşup durdu çocuğum, yatakta sürekli yatar halde olsaydı çok daha üzücü olurdu bu süreç...

Çok şükür çarşamba günü yeniden çekilen röntgende ciddi oranda düzelme olduğundan ağızdan tedaviye devam şeklinde eve çıkışımıza karar verildi. Bebeğim evimize gelir gelmez hemen bizim yatağa çıkıp uyumak istedi.. Küçük bir çocukla hele de henüz laf dinlemeyen ve çok da hareketli bir çocukla hastanede kalmak zordu(hastanenin yerlerine yatması, olur olmaz şeylere dokunması, ellemesi vs.)ama buna şükür Allahım beterinden saklasın, yine iyi durumdaydı canım oğlum...Herşeyin başı sağlık, bunu bilir bunu söylerim. 

Hastane odasından kareler...(19-23 Mayıs 2012)