Balkabağım benim:)

22 Nisan 2011 Cuma

Yapabildiklerimiz

(resim, 1 mayıs)

Uzun zamandır Barış'ın neler yapabildiğini yazmadığımı farkettim. Maşallah diyerek başlıyorum.


Artık ne söylesem anlıyor benim canım oğlum. Ne söylersem anlıyor ve de yapıyor. Elimdeki herhangi bir nesneyi ona uzatıp al bunu babaya ver diyorum mesela(kesinlikle babayı işaret etmeden) götürüp veriyor. Aynı mekanda olmasak da gidip bulup babasına elindekini veriyor. Bazen ayakkabısının teki çıkmış oluyor ve ben bilmiyorum nerede olduğunu, "ayakkabın nerede annecim, git getir onu bana" diyorum getiriyor. Tabi ben ölüyorum mutluluktan. Radyoyu açalım, hooop radyoya koşuyor.Aaa kapı diyorum kapıya, banyo bıcı bıcı hoop banyoya...



Yeri geldikçe kullandığımız tüm nesneleri ismiyle Barış'a tanıttığım için kitap, oyuncak, inek, köpek, araba, tencere, tabak, kaşık, terlik,radyo, tv, vs, vs, vs... herşeyi kaydediyor. Kuş mesela, Barış yemek yerken balkona kuşlar geliyor. Barış kuşları çok seviyor, onları görünce heyecanlanıyor.




Artık öyle sık baba diyor ki, hafiften kıskanmaya başladım:) Hatta Fatih'e baba diyerek sevimlilik yapıyor falan.Fatih bulunduğu ortamda olmazda bağırarak baaabaaa diye çağırıyor. Fatih'in erimeleri de karşılıklı.


Atatürk nerede oğlum,(buzdolabında magneti var), koşuyor gülerek "ded-diii diyor. Atatürk'ün de ismi deddi oluyor ama benim canım oğlum hala bana seslenmiyor.Emmek isteyince nenni, emziğin ismi nen-ne, memenin ismi nen-ni...



Haksızlık etmemem lazım iki gün önce "anne" dedi aslında ama öyle belirsiz ve öyle sıradan birşeymiş gibi dedi ki. ve de sırtı bana dönük:( Yani pek birşey anlamadım, Fatihinkilerden sonra..


Dede mama gibi şeylerin dışında anlamsız hecelerden birşeyler konuşuyor ama resmen konuşuyor işte, biz anlamasak da. Bizi anlıyor ve de kendince konuşuyor...hatta ara sıra şarkı mırıldanır gibi artık:)


Artık kendi başına koltuklara puflara tırmanıyor.Kucağına çıkmak isteyince paçama yapışıyor. Kucağında istediği yöne seni yönlendirmek için eli ile suratımızı istediği yöne çeviriyor, bazen biraz sert olsa da...ya da eliyle yönü gösterip ııııı yapıyor, oraya gidelim.


0-1 YAŞ BEBEKLİK, 1-3 YAŞ KÜÇÜK ÇOCUKLUK DÖNEMİYMİŞ YA, gerçekten öyle... 1 yaşından sonra özellikle yürümeye başladıktan sonra artık iyice farkediyorsun ki, o küçük bir insan..artık onun da istekleri var ve bunu sana hissettiriyor, hatta artık anlatıyor. Bir de istemediği birşey olunca kızması yok mu....


Maşallah benim oğluma, maşallah, maşallah...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder