(15 Mayıs, iki büyük aşkım)
Ahhh ahhh en önce yazacaktım ama tam da emin olamayınca yazamıyor insan. Barış dün işten geldiğimde ve beni görüp kucağıma gelmek istediğinde, kucağımda yüzüme bakıp gülümseyerek bana evet sadece bana annn-nneee dedi. Tabi öldüm ben:)))
Zaten 2 haftadır başındaki "a" harfi çok belirgin olmasa da nnnnneeee diye bana sarıldığında ya da paçamdan çekiştirip ağladığında ya da alakasız birşey yaparken an-ne gibi sesler çıkardığında bu annenin yakında geleceğini hissediyordum ama, dünkü bambaşkaydı. Hele o gülüşü yok mu, beni mutlu edeceğini bilir bir tarzda söyleyişi...
Annnemmmmmm her nekadar sonrasında söylemesende ve baba gibi dolu dolu olmasa da(çünkü babasına resmen hayran ve baba baba diye peşinde) beni çok mutlu ettin kuzucuğum... sonrasını heyecanla bekliyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder