Böyle başladım, yazdım yazdım. Sonra içim öyle bir şişti ki, tüm yazdıklarımı sildim. Ayrıntıya girmedem anlatayım.
Barış ateşlendi 4 Aralık pazar günü. Sonra daha da çıktı ateşi, gece kendini kaybetti.......2 gece sabahladım. Kanda lokosit sayısı fazla çıktı, yüksek oranda mikrop yani. İdrar temiz. Antibiyotikli iğne yapıldı önce. Sonra antibiyotik tedavisi başlandı. Salı sabahı düşmüştü ateşi. Ama yaşadıklarım öyle bir işledi ki içime. Öyle çok korktum ki.. Şükür şimdi iyi.
Allahım çocuğuma sağlık sıhhat versin, herkesin çocuğuna da... en önemlisi şey sağlık, gerisi boş, gerisi hikaye..Allahım beterinden korusun, bununla gelmiş geçmiş olsun, bir daha göstermesin... AMİİİİNNNN
(10 Aralık, cumartesi, kafasında benim berem:) öğlen uykusundan yeni kalkmış.)
(3 Aralık, erik yerken, saçlarını da özellikle havaya diktim:)
(28 Kasım, bulaşık makinasının içini keşfetmesine bu sefer izin verdim:)nasıl mutlu)
Canım benim, gerçekten sağlıktan önemlisi yok ama ne yazık ki biz bunu illa başımıza bişey gelince anlıyoruz. Kafamıza dank ediyor, ne boş şeylere takıyoruz, ne lüzumsuz şeylere üzülüyoruz, sorun yapıyoruz diye. Keşke hep bilsek sağlığımızın değerini, keşke diğer bütün lüzumsuz şeyler hep lüzumsuz şeyler olarak kalsa. Ama şunu da adım gibi biliyorum ki bir zaman sonra hayat yine aynı şekilde yaşanmaya devam ediyor. Yine lüzumsuz şeyler önemli hale getiriliyor yine saçma sapan mevzular gündemimizin ilk sırasına oturuyor. Ta ki sağlığımızın kıymetini tekrar hatırlayacağımız o an yaşanana kadar... Allah korusun ve Allah beterinden saklasın daima ve tabi ki Allah hepimizin miniklerini bize bağışlasın.Amin.
YanıtlaSil